پژمردگی باکتریایی سیب زمینی

                      پژمردگی باکتریایی سیب زمینی

این بیماری انتشار جهانی دارد و اولین بار در سال 1896 در آمریکا گزارش شد.علاوه بر سیب زمینی قادر است به گوجه فرنگی، فلفل ، بادمجان نیز حمله کند ، نژاد های دیگر این باکتری در موز و توتون نیز به صورت پاتوژن عمل می کنند. در ایران فقط سیب زمینی به این عامل مبتلا میشود. در دشت بروجن سبب پژمردگی و مرگ 56% بوته ها و37%محصول گردید.و در حال گزارش از گلستان می باشد.

عامل بیماری

باکتری Ralstonia solanacearum عامل بیماری  پژ مردگی  باکتریایی در سیب زمینی می باشد. باکتری از نوع میله ای کوتاه ،گرم منفی و دارای یک تاژک قطبی است.باکتری در غده سیب زمینی ،علفهای  هرز خانواده سولاناسه وخاک زمستان گذرانی میکند.غالبا از طریق زخم ناشی از ادوات کشاورزی و نماتد ها  وارد می شود و از طریق نشا آلوده گوجه ،فلفل وبادمجان و غیره  انتشار می یابد.

علایم بیماری

علایم بیماری به صورت پژمردگی در تمام مراحل رشد بوته ظاهر میشود.اندامهای هوایی بوته سیب زمینی مبتلا ،پژمرده و پلاسیده شده،برگها سبز خشک میشوند.ممکن است آلودگی بوته دیده شود،در حالی که هیچ علایمی در غده ها ظاهر نگردد،عکس آن هم ممکن است مثلا اندامهای بوته هیچگونه علایم نشان ندهند ولی در غده آثار بیماری به صورت سیاه شدن آوند ها دیده شود. چنانچه غده های آلوده برش داده شوند ترشحات باکتریایی به صورت قطرات سفید رنگی از آوندها خارج می گردد.   

چنانچه بیماری شدت یابد زیر پوست غده های سیب زمینی لکه های فرو رفته تیره رنگ ایجاد می شوند. اغلب در ناحیه چشمها و انتهای غده مواد چسبنده ای خارج می شود که باعث چسبیده شدن ذرات خاک به صورت قشری نازک در محل آلودگی می گردد.

مبارزه

کاشت غده های سالم و عاری از آلودگی، استفاده از واریته های مقاوم،تناوب 5ساله،دفع علف های هرز و مبارزه بیولوژیک با استفاده از ایزوله های Bacillus spp   جدا شده از ریزوسفر گیاهان مختلف،در کنترل بیماری پژمردگی باکتریایی سیب زمینی مؤثرند.